Op onderzoek in Merzouga

Zaterdag rustdag
Vandaag hoeven we niets, uitslapen en doen waar we zin in hebben. Dus slapen we uit, gaan eerst zwemmen. Ons prachtige bad is een zandbak geworden door de zandstorm, de bodem ligt vol zand en het zand ligt tegen de rand opgewaaid. Het water is fris maar goed te doen. We ontbijten binnen wentelteefjes, gekookt eitje, lekker allemaal. We zijn de enige bezoekers op 2 Duitse meisjes na, we zijn echt buiten het seizoen want het is overal zo rust.
We brengen met de auto een bezoek aan een hotel dat vorig jaar indruk had gemaakt op Petra, een prachtig gelegen hotel met buitengewoon vriendelijk personeel. Ze serveren de koffie en laten de berbertenten zien waar je ook in kunt overnachten. Ook hier een eeuwigdurende strijd tegen het zand. We gaan ook nog even naar auberge du Sud om te zien of het zwembad daar al klaar is. Er is in een jaar tijd veel werk verzet, het zwembad is af. Er zijn diverse kamers bij gebouwd en we drinken er wat fris. We rijden door naar het grote meer, waar ooievaars water drinken en ook vaak de kamelen. Een grote groep flamingo's is er ook neergestreken, maar helaas aan de overkant. We volgen de weinige karrensporen hier en eindigen boven op een berg om net te kunnen keren. LeoH doet vooronderzoek naar de hardheid van de grond, zodat we niet in drijfzand terecht komen. We keren want het ziet er niet vertrouwd uit.
We lunchen ergens onderweg, waar het personeel net siesta houdt en overal op de banken gestrekt ligt. We nemen paats binnen en ook hier horen we gesnurk aan de andere kant van de bank waar een tandeloze ober zijn middagdutje doet. De tuin wordt net gespreid en padden schrikken wakker en steken over. Onder onze tafel is het een baggerbende als gevolg van de schoenen van Leoh die vol met slijk zit en een vette modderlaag achterlaat. Via de nodige oases gaan we huiswaarts want het zwembad roept. Al het zand in het bad is verwijderd en we slaan onze slag. Er is een bedrijvigheid van jewelste, alle kamelen lijken opgezadeld. Er gaat een groep van 60 Amerikanen de woestijn in om te overnachten en ook nog een groep Japaners. Personeel schept het zand weg van de rand van het zwembad en kruit het een eindje verderop de woestijn in, ze doen dit gemiddeld een a twee keer per week.
We eten 's avonds buiten en het orkest wordt in gereedheid gebracht, we trommelen en zingen mee, het is een avond om nooit meer te vergeten.
Zeker niet als op prachtige wijze de maan opkomt, waar je de zon zou verwachten. Een prachtige rode bal verschijnt boven de zandduinen en maakt de avond tot een sprookje uit 1000 en een nacht. Als we naar bed gaan blijkt onze kraan te blijven lopen en maakt hier veel lawaai bij. Tijden veranderen: Midden in de woestijn en een kraan die niet uit wil. De bedrijfsleider gehaald en na enig sleutelwerk werd een andere blauwe kamer aangeboden, met een temperatuur van 38 graden en een defecte airco. Niet zo'n succes. Ik lag al tussen de schone lakens, toen het sein kwam, dat de kraan het weer deed. We konden terug naar onze eigen groene kamer om verder weer een dag vol indrukken te verwerken.